Streszczenie: Od swego początku ludzkość podziwia dzieła sztuki, ale prawie nigdy w swojej oryginalnej formie stworzonej przez artystów. Czas nieuchronnie zmienia wszystkie obiekty fizyczne – dzieła sztuki nie są jest wyjątkiem. Patrząc na obrazy widzimy kolory, kształty i teksturę ... ale także spękania, które nadają obiektom historyczny wygląd i wzbogacają odbiór estetyczny dzieła. Konserwatorzy potrafią rozpoznać i opisać różne sieci spękań - krakelury -, ale nie ma wiedzy na temat tego, jak powstaję rożne struktury różne wzory. To istotne ograniczenie w akademickim rozumieniu dzieł sztuki jest przedmiotem realizowanego projektu CRACQUELURE.

W czasie prezentacji przedstawiona będzie analiza procesu powstawania spękań w obrazach, która ma zasadnicze znaczenie dla zrozumienia dlaczego obrazy na desce przetrwały często w bardzo dobrym stanie kila stuleci przechowywania w niekontrolowanych warunkach budynków zabytkowych. Warstwy malarskie są złożonymi wielowarstwowymi strukturami zbudowanymi z higroskopijnych materiałów, które na przestrzeni wieków uległy postarzeniu, spękaniu i rozwarstwieniu. Rozwinięta sieć spękań charakterystyczna dla poszczególnych materiałów i struktur fizycznych dzieł sztuki, jest wynikiem oddziaływania elementów składowych obiektu i technologii jego wykonania. Proces nasycania spękań został przeanalizowany w oparciu o symulacje komputerowe metodą elementu skończonego. Analiza naprężeń pozwoliła określić krytyczne odległości między spękaniami, które porównano w odległościami zaobserwowanymi w rzeczywistych obrazach. Przedyskutowany zostanie wpływ procesu nasycania spękań i rozwarstwień na wrażliwości obrazów na desce na wahania wilgotności względnej.